خیلی کم پیش میاد که سرمو  بالا بگیرم و روی ماهش رو نگاه کنم....

سالی دوازده بار میاد و میره و من تحویلش نمیگیرم...

مثل خیلی چیزای دیگه که میان و میرن و من اصلا متوجه هم نمیشم

ماه رمضون که میاد? ماه رمضون که میره? یاد ماه می افتم

ماه رمضون که میاد
با یه قلب تیره? با یه صورت گرفته و با چشم هایی که از شرم رو به زیر دارن? بهش سلام میکنم...

ماه رمضون که میره
با یه قلب صاف? با یه صورت باز و با چشم هایی روشن از نور امید? با ماه خداحافظی میکنم...

خداحافظی میکنم تا سال بعد...با یه آرزو در دل

ده سالی هست که هر سال آرزو میکنم
آرزو میکنم
ماه رمضون بعد که رسید ...
من باشم و یه ماه و یه نگاه و دو روی ماه...